Binky 25 -08 -2003

Vandaag is mijn kat Binky alweer 2 jaar dood. Het is gek,maar zulke dagen vergeet je nooit,zelfs niet na jaren. Ik weet nog dat dit behoorlijk ingrijpend voor me geweest is die dag 2 jaar geleden. Het was maar een kat,maar ik was dol op mijn lieve Binky die mijn moeder en ik altijd Grote goedzak noemde,want dat was tie!! Hij was echt mijn maatje, en al was hij maar een kat, voor mij was die zo bijzonder. Hij begreep me,als ik verdrietig was kroop die dicht tegen me aan en keek me aan en trooste me. Vergeet nooit de dag dat hij ineens heel erg ziek werd,hij wilde niet meer eten terwijl het normaal een grote eter was en dronk veel. Hij is toen eerst naar de praktijk in Vorden gegaan naar een collega van me en later die week is hij opgenomen in Hengelo en hebben ze bloed afgenomen om verder te kijken. Ik werd door mijn collega gebeld op mijn stage adres. Uit het bloedonderzoek bleek dat Binky een ernstig nierprobleem had. Hij was eerlijk en wees me erop dat euthanasie uiteindelijk het beste zal zijn. Ik geloofde hem eerst niet, hoe kon Binky nou ineens zo ziek zijn? Ben toen eerder weggegaan die dag op mijn stage omdat ik mijn hoofd er toch niet bij had en die mensen zeiden dat ik maar beter kon gaan. Het waren hele aardige mensen en ze wensten me veel sterkte. Ben toen 's middags met mijn moeder naar Hengelo gegaan om verder te overleggen. Weet nog dat ik daar toen met lood in mijn schoenen en een brok in mijn keel naar binnen stapte. Ik wilde niet meer huilen en me groot houden voor mijn collega's,maar was zo bang dat als ik Binky daar in de opname zag zitten het weer mis zou zijn. Ineens besefte ik dat wat normaal je dagelijkse werk is, nu voor mij ineens zo anders was. Mijn eigen kat lag daar ziek en hulpeloos. En ik begreep ineens meer dan ooit hoe mensen zich kunnen voelen als hun huisdier erg ziek is of het niet goed gaat. Totdat Miriam collega assistente met een heel opgewekt gezicht op me af kwam lopen en begon met: Binky heeft net uit zichzelf weer wat gegeten,en het gaat ietsje beter met hem!! Toen voelde ik me ineens zo verlicht. Ik ging naar hem toe en hij mauwde zachtjes en kwam naar me toe. Hij begon te spinnen en was duidelijk blij ons te zien. Heb met collega dierenarts overlegd en die zei ook eigenlijk verbaasd te zijn dat hij weer was begonnen te eten. Ik zei hem dat hoe moeilijk het ook was dat ik wilde dat hij eerlijk zal zijn. En als het het proberen niet meer waard was en het voor Binky niet meer dierwaardig was,ik het ook niet meer wilde. Hij vond dat ik het moest proberen. Ik mocht hem weer mee naar huis nemen en kreeg de instructies voor de verzorging. Ik moest hem 4x per dag vocht onder de huid geven om zijn nieren te spoelen en verdere uitdroging te voorkomen. En verder proberen te voeren met nierdieet eerst blik en als die wou later ook brok. Toen we thuiskwamen met Binky en ik hem op mijn slaapbank legde,was hij zo blij dat vergeet ik nooit meer!! Hij spinde en kroelde met zijn pootjes alsof hij wilde zeggen: Ik ben weer thuis!! We hebben er die tijd daarna voor geknokt en het was zwaar. Elke nacht ging ik eruit om em vocht te spuiten. Langzamaan begon hij uit zichzelf steeds iets meer te eten en te drinken,en het ging op en af. Weet nog dat ik 1x van mijn werk thuiskwam en mijn moeder zei dat hij al het eten wat hij die dag ervoor had gegeten weer had uitgespuugd. Ik was toen zo verdrietig en plofte machteloos op de bank neer. Binky kroop toen helemaal tegen me aan, spinde en keek me aan alsof hij wilde zeggen: Vrouwtje je moet het nu niet opgeven,dat doe ik ook niet!! Ik weet niet wat het toen geweest is,maar het is net of we mekaar toen begrepen. Ik liet hem toen daarna naar buiten en hij was duidelijk blij even in de zon te lopen en ging lekker liggen rollen in het zand. Al leek hij dronken en zwieberde op zijn poten van zwakte,hij leek niet ongelukkig. En daarna ging het steeds beter met hem,hij at zelfs weer brok. Mijn collega dierenarts was echt verbaasd dat hij het weer zo goed deed en maakte de opmerking: Een kat heeft schijnbaar echt 9 levens,en wat goed ga zo door!! Die hele zomer daarna is Binky nog bij me gebleven en het is stom maar ik koesterde die momenten, omdat ik wist dat het niet altijd goed zal blijven gaan,en dat was inderdaad zo. Begin augustus,toen was het wederom mis. Hij had een klein wondje aan zijn poot en het genas moeilijk. Binky werd weer erg ziek en stopte weer met eten. Ik probeerde em weer te spoelen door vocht te spuiten,maar Binky kreeg steeds meer een hekel aan het spuiten. Op het laatst mauwde en trilde die over zijn hele lijf als die de spuit zag. Ik kon dit niet meer aanzien,en besefte dat als ik nu door zal gaan,ik dit puur voor mezelf zal doen en niet voor Binky. Ik heb mijn collega gebeld en vroeg of hij langs wilde komen om Binky uit zijn lijden te verlossen. Binky lag die zondag 25 augustus in de mand van Molly toen nog ons hondje. Hij lag hier graag in omdat die mand zo groot was. Hij mocht dit eigenlijk nooit maar nu was het anders. Binky was altijd dol op een plakje ham,en voordat de dierenarts kwam wilde ik hem nog even verwennen en hield hem dat voor. Hij was zo zwak en vermagerd, hij probeerde het nog op te eten maar het lukte hem niet. Terwijl hij van het nierdieet niks moest weten, wilde hij dit nog proberen. Later kwam Harald en hij gaf Binky eerst een spuitje om te gaan slapen en later een overdosis slaapmiddel. Ik heb Binky geaaid tot hij helemaal weg was,en toen hij daar ineens levenloos lag kon ik me niet langer groot houden. Mijn collega was heel aardig en zei: Voor jou is het nu helemaal niet leuk,maar voor Binky is het echt het beste,die was helemaal op. Dat wist ik ook,maar het is fijn om die bevestiging nog even te horen. Dan weet je zeker dat je de goede beslissing hebt genomen. En ik wist dat Binky het nu ook had opgegeven,hij wilde niet meer. Later die middag hebben we Binky samen met mijn ouders begraven,achter bij de kuil tegen de bosrand en de weilanden aan. Hier zat Binky vaak te kijken,of te wachten op een mogelijke muis die voorbij kwam. Die maanden ervoor hebben we hier nog vaak samen gezeten, met de gedachte dat ik hier op een dag eens alleen zal zitten met Binky in mijn gedachten... En dat zal die altijd blijven Die Lieve Grote Goedzak.