Wadlopen

Afgelopen vrijdagavond vertrokken vin en ik met de auto en tent richting Holwerd om hier de volgende dag met de stam van de scouting te gaan wadlopen naar Ameland. In Holwerd aangekomen hebben we de tent opgezet en hierna hebben we met zijn allen gezellig op de camping nog een biertje gedronken. Toen hebben we ons naar de tent begeven, omdat de volgende ochtend rond 8 uur alweer de wekker ging en we ons op zouden gaan maken voor het wadlopen. Zelf had ik het nog nooit gedaan en ik was erg benieuwd hoe het zal gaan en wat ik ervan moest verwachten. Eerst was het best raar om met je schoenen aan door de modder te lopen en even later liepen we al tot onze heupen door het zoute zeewater wat ik qua temperatuur erg mee vond vallen. ( 14,5 graden) Je was er dan ook al heel snel aan gewend dat je met natte benen en kleren door het water liep! Al met al deden we er 3.5 uur over, liepen we daardoor erg op schema en kwamen we rond half 2 in de middag op Ameland aan. Hier zijn we naar een boerderij gelopen waar we onze voeten en benen af konden wassen en schone/droge kleren aan konden trekken. Toen met een taxi busje weer naar de haven en vanuit hier met de boot weer terug naar Holwerd. Op de boot zat iedereen met rood verkleurde gezichten te gapen en in te kakken in de warme lucht hier. Een voldaan, moe gevoel na een dagje stevig lopen in de frisse/ zoute zeelucht!

'S avonds zijn we gezellig met zijn allen wezen eten in het Wokpaleis. Hierna weer richting camping, hier eerst nog een biertje gedronken en toen richting kroeg in Holwerd waar we tot ongeveer half 1 zijn gebleven omdat onze oogjes toen toch echt wel dicht vielen. De volgende dag de tent weer afgebroken en voor de middag weer richting huiswaarts gereden. Al met al een zeer geslaagd wadloop weekend, en ik kan het iedereen beslist aanraden om een keer te gaan doen! Een erg leuke en gezonde bezigheid waar je bovendien ook nog het een en ander van leert doordat de gids onderweg een aantal keren stopte om ons een aantal dingen te vertellen en uit te leggen.

Brummense meifeesten 2007

Drie avonden meifeesten zitten erop, 3 avonden met een hoop gezelligheid! En het blijkt uit onderstaande foto's maar weer dat je niet eens perse uit Brummen hoeft te komen om je tijdens dit festijn prima te kunnen vermaken! Voor de overige foto's van de andere avonden zie ook Renate's weblog: http://renatesblog.blogspot.com/ Zelf vond ik het erg leuk dat Is ook Schitterend een nederlandstalige band uit Groningen dit jaar op de meifeesten kwamen spelen. Jammer dat ze niet zolang mochten spelen, maar het maakte het concert er niet minder om. Daarna was het tijd voor de Band zonder banaan (BZB) wat 1 groot feest werd! Kortom een prima afsluiting van 3 mooie avonden!

Mmmm

Wat een heerlijkheid!

Mijn twee oogappeltjes!

Gistermiddag waren we i.v.m. moederdag nog even bij mijn ouders en hebben hier lekker in de tuin gezeten. Het is dan werkelijk een ware voldoening om die kleine apekop van een Tibe en Banjertje te observeren en samen te zien spelen en dollen. Kostelijk vermaak, oordeel zelf! En ja, zijn ze niet mooi?

Hoe de kat de hond uitlaat...

Wie o wie?

Mijn eerste huisdiertjes in mijn huisje! Nu mogen jullie raden wat het zijn, iemand enig idee? En Renate P jij mag niet meedoen want jij weet het al! :))

** Update Jeane! **

Wil jullie even laten weten dat Jeane morgen weer naar huis mag! De antibiotica behandeling die ze nu 10 dagen heeft gehad en het zalven van haar ogen zijn nu klaar. Nu is het afwachten hoe het verder loopt en hoe ze er uiteindelijk uitkomt. Ze is in ieder geval weer goed gaan eten en een stuk fitter, de koorts is weg en ze wordt ook weer wat eigenwijzer!

Al met al blijft het toch nog afwachten. Haar nek is bv nog steeds erg stijf. Omdat zenuwbanen zich heel erg langzaam herstellen, kunnen we eigenlijk pas over minimaal 3 maanden zeggen in hoeverre die zich hersteld hebben of dat ze hier toch een mogelijk blijvende beschadiging blijft houden. Haar ogen is ook nog even afwachten, omdat de zalf en de injecties die ze hier heeft gehad eerst nog uit moeten werken. Ze kijkt nog wel steeds erg voorzichtig naar buiten, maar het is gelukkig niet meer zo pijnlijk als het was. Ben in ieder geval erg blij dat ze morgen weer naar huis komt en bij de andere paardjes kan staan in d'r eigen omgeving! En verder blijven we gewoon heel erg hard duimen dat het weer helemaal goedkomt met haar, en ik over een tijd weer lekker met haar het bos in kan zoals op onderstaande foto te zien is!