In de sloot beland...

Vanmorgen dacht ik voordat ik ging werken nog even lekker samen met Bianca een buitenritje te gaan maken op onze paardjes. Dit pakte echter even iets anders uit...

Toen we op een gegeven moment op een ruiterpad liepen met hiernaast een sloot schrok Donna het paard van Bianca van iets. We weten nog niet wat voor iets onbenulligs het was . In ieder geval liep ik achter Donna met Jeane en Donna liep door de schrik naar achter en drukte Jeane hierdoor ook naar achter. Jeane deed toen noodgedwongen een stap naar achter en kwam toen aan het glijden met als gevolg dat ik met Jeane en al naar beneden de sloot in gleed. Jeane viel toen bijna op d'r zij mijn kant op maar vlak voordat ze viel bedacht ze zich schijnbaar dat ik nog op d'r rug zat en ze verzette zich met al haar kracht. Hierdoor kon ik nog net op tijd wegkomen.

En dan, dan komt de paniek terwijl je in zo'n geval toch moet proberen rustig te blijven. Jeane probeerde nog weer overeind te komen maar kon niet genoeg grip krijgen om d'r benen er weer onder te krijgen. Toen gaf ze zich over en bleef vlak liggen kreunen in het o zo koude water. Bianca had d'r mobiel mee en heeft mijn vader toen direct gebeld voor hulp, een trailer en dekens. Daarna iemand op de weg aan weten te houden die langs kwam rijden, om te vragen of hij misschien kon helpen. Echter kregen we Jeane er ook toen nog met geen mogelijkheid uit.

Toen ons niet langer bedacht en 112 gebeld en om hulp van de brandweer gevraagd. En wat duurt wachten in zo'n geval dan vreselijk lang. Nuchter en koel als ik normaal gesproken ben, was het erg moeilijk om nu rustig te blijven. Want wat is het naar als je je eigen paard daar zo machteloos in het water ziet liggen. Na een tijdje kwam mijn vader al met een vriend maar ook met een extra touw en nu met 5 man lukte het niet.

Uiteindelijk kwamen er 2 brandweerwagens. Met zo'n 15 man en 2 brandweerslangen, waarvan we er 1 onder de buik en 1 achter de billen langs kregen, kreeg ze weer grip en kon ze de wal weer op klimmen. Wat een enorme opluchting!! Toen haar gauw een warme deken opgedaan en omdat ze van top tot teen rilde en kletsnat was, maar besloten gewoon lekker langs de weg met haar aan de hand weer terug naar huis te lopen. Met een kleine schaafplek en d'r rechterachterbeen die nu wat trekt lijkt ze er goed vanaf te zijn gekomen. Thuis aangekomen haar helemaal met stro droog gewreven en 2 warme dekens opgedaan. Mijn moeder had in de tussentijd al naar mijn werk gebeld om te zeggen dat er even iets was "tussengekomen".

Ben nu al die kleine ongelukjes die ik met paarden heb beleefd nu wel echt goed zat,maar goed 3x was dat niet scheepsrecht? In ieder geval ben ik alle mensen super dankbaar voor het snelle werk en de goede afhandeling!! De man die er als eerste bij was die langs kwam rijden is de hele tijd bij Jeane in de sloot gebleven om haar te kalmeren en op te letten dat ze zich niet verder verwondde. Daar ga ik morgen nog even heen om hem te bedanken. Dit was me het dagje wel weer, maar alles dus goed afgelopen!!